دلی که می شود از غصه تنگ،می ترکد
چه جای دل که در این خانه سنگ می ترکد!
در آن مقام، که خون از گلوی نای چکد
عجب نباشد اگر بغض چنگ می ترکد
چنان درنگ به ما چیره شد، که سنگ شدیم
دلم از اینهمه سنگ و درنگ می ترکد....
خیلی دلم گرفته از آدمای شهرمون. از اینکه...
چند وقت پیش واسه اینکه از تنهایی و بیکاری فرار کنم افتادم پی کار پیدا کردن. هر روز که می رفتم غمم بیشتر می شد . آخه هر روز بیشتر حالمو می گرفتن. یکی می گفت شما همیشه اینقدر ساده و محجبید؟ یکی می گفت دلیل نداره توی محل کار چادرت روی سرت باشه! یکی می گفت اصلاً به قیافه ات نمی خوره دنبال کار بگردی ؟ یکی گفت اصلاً بابات خبر داره که تو اومدی اینجا؟ یکی دیگه آب پاکی رو رو دستم ریخت و گفت: تا وقتی این پارچه سیاهو رو سرت داشته باشی کسی بهت اعتماد نمی کنه!...
دلم گرفت... اما یه دفعه خومو تو شیشه یه مغازه دیدم... این من بودم با همون پارچه ی مشکی  روی سرم. خیلی قشنگ و زیباتر از اونا بودم خنده ام گرفت و به خودم گفتم :(زیر این چادر توی دل تو یه جرأت، یه اراده، یه قدرت بزرگ وجود داره! تو با همین چادر همه کاراتو انجام دادی. دوربین تصویربرداری رو روی شونه ات نگه داشتی اما چادرت کنارنذاشتی . با همین چادر پا به پای همه کار کردی پس هنوز میتونی نشون بده که میتونی چون اونا می گن نه تو نگو نه! اونا می گن تو بگو آره! حالا برگشتم دوباره با همون اراده قبلی با همون قدرت و اومدم بگم من می تونم! حجابم محدودیت نیست مصونیت منه!...

سیب سبز یعنی سبز حتی در خزان بی اعتقادی ما آدمها!... من هنوز سبزم و منتظر باران رحمت دوست...

سلام! یه دوستی ازم خرده گرفت که نباید در مورد پدرت می نوشتی که دلم از پدرم گرفت! اما واقعاً حسم همین بود نه چیز دیگه ای! با این اوصاف روز بعد از رفتن بچه ها با اینکه قلباً ناراحت بودم از نرسیدن به مرادم پامو گذاشتم توی حرم کسی که دلم همیشه توی خونه اش شاد میشد. از امامم خواستم به من کمک کنه تا به پدرم بگم که منو ببخشه!
حالا از ته دل خوشحالم که پدرم منو بخشیدن اما ...

امیدوارم همه آدما به مراد دلشون برسن!
التماس دعا!

امشب از اون شبایی که دلم خیلی گرفته! امشب قرار بود برم به یه دیدار! دیدار یه دوست اما از بخت بد دقیقه 90 گفتن نه ایندفعه هم حق تو نیست بری! بازم یه اتفاق دیگه تکرار شد! سال گذشته هم توی همین روز همین بلا سر م اومد و امسال هم...
قرار بود به مناسبت شهادت شهید فهمیده یه دیدار با رهبرمون داشته باشیم قرار بود کنار دانش آموزای نخبه بسیجی خراسان رضوی همراه شم اما ...
کسیکه تا آخرین لحظه اجازه داشت بره رفت اما منی که ... از زندگی بیزار شدم دوست داشتم از نزدیک رهبرم رو ببینم اما نشد! دلم از پدرم گرفت که تو آخرین لحظه این اجازه رو از من گرفتند! دیوونه شدم.
همه رفتند و بازم من موندم همیشه رسمش همینه اونی که فکرش رو نمی کنه بره میره اما اونی که فکرش نمی کنه نره نمیره! باز هم حسرت کشیدم همین!...

سلام! ایندفعه می خوام یه شهید معرفی کنم! به مناسبت روز دانش آموز که نزدیکه می خوام یه دانش آموز بسیجی رو بهتون معرفی کنم!
سپیده دم دومین روز از اسفند سال 1347  به دنیا آمد. پدرش حاج رمضانعلی رضاپور و مادرش زهرا خانم از آدمهای مذهب یو با دین و ایمان آن زمان بودند! دوران کودکی اش را با همان شیرین زبانی های کودکانه اش گذاشت! تک پسر بود و نور چشم پدر! قرار بود عصای پیری پدر در این دنیا شود اما... هر روز بزرگتر می شدو فرزند ارشد خانواده! همه دوستش داشتند. خواهرانش می گویند: با هم که بازی می کردیم ما عراقی می شدیم و او ایرانی! همیشه وقتی شکلیک میکردیم دستش را بر روی شکمش می گذاشت و شهید میشد آنوقت ما چادر مشکی سرمان می کردیم و برایش عزاداری آنوقتها 13-14 سال بیشتر نداشت! یک روز که بازهم این بازی را میکردیم مادر ما را دید و کتکی خوردیم که...
17 ساله بود دانش آموز مقطع دوم دبیرستان رشته فرهنگ و ادب دبیر ستان آیت الله کاشانی ناحیه 5 مشهد! 6 سالی می شد که جنگ شروع شده بود! و این آغاز یک پرواز بلند بود! قصد رفتن داشت! وطنش را دوست داشت و ... یاعلی گفت مثل خیلی از دانش آموز ها که درس را در مدرسه رها کردند و بر سر کلاس پیکار با نفس حاضر شدند ! رفت ... یک و ماه ونیم در پادگان مزدوران آموزش نطامی دید و بعد راهی خط شد! او رفت اما صدها دل را با خود برد! نمی دانم چند هفته بود که رفته بود اما 18 فروردین سال 66 روزی که مصادف بود با تولد آخرین منجی عالم بشریت خبری خانه ی حاج آقای رضاپور را لرزاند! رضا رفت. رضا رفت و بعد او دختری متولد شد! آفرین بر دامان پاک مادرش چرا که اگر او نبود شیرمردی را از که باید می آموخت!

روحش شاد و راهش پر رهرو
محمدرضا رضاپور
فرزند رمضانعلی
متولد: 02/12/1347
شهادت: 18/01/1366
تحصیلات: دوم دبیرستان
مدرک: فوق تخصص پرواز
نام مستعار: کبوتر

فاتحه یادت نره حاجی!