سلام.
كودك كه بودم روحاني مدرسه يك روايت خيلي قشنگ خوند كه در اون آدمها به طعمهاشون شناخته مي شدند. معصومي كه اين حديث ازشون صادر شده يادم نمونده و مضمون حديث هم چنين چيزيه كه:
بعضي آدمها مثل هندوانه ابو جهلند كه هم بد بوست و هم تلخ. يعني كساني كه هم ظاهرشون بده و هم باطنشون.
بعضي مثل ريحانند.خوشبو اما تلخ. يعني كساني كه ظاهرشون بدي باطنشون رو نشون نميده( يه چيزي تو مايه هاي من و من ها).
بعضي مثل خرما هستند بويي ندارند اما شيرينند.(كه من آرزو مي كنم مثل اين دسته باشم)
و بالاخره برخي ليمو هستند هم معطر و هم شيرين. كساني كه ظاهرشون و باطنشون خوب و نورانيست. ( كه باز من اميدوارم مجالست و دوستي اين دسته نصيب همه ما بشه.)
الحق كه هر خير و خوبي در كلام معصومين وجود داره.
يا علي.
