با نت ها بازی می کنم
اما می دانم که آنها مرا
بازی نمی دهند

با نت ها حرف می زنم
چون می دانم انها مرا
همدم خود می دانند

با نتها زندگی می کنم
آنها را من کنار هم قرار نمی دهم
آنها می دانند که باید طوری
کنار هم قرار بگیرند
که نوایشان گوش نواز و قانونمند باشد.

من هم می دانم که آنها چه می خواهند
ما حرف هم را می فهمیم
چون می خواهیم به هم نزدیکتر شویم

نزدکی شدن یعنی اجرای خوب
یک قطعه
یک نوا

کتاب: خوب زندگی کردن یک هنر است-مجید زرافشان خراسانی

دیشب دوباره کار دلم اشک و آه بود
فریاد دلخراش من از قعر چاه بود...

        ای کاش می شد از تو بگویم خدای عشق
        از خاطراتمان که تو بودی و ماه بود...

من مثل یک کبوتر بر بام شانه ات
کی بینمان خطوط سیاه گناه بود؟

          یادش بخیر خنده و بازی کودکی
        بر روی دست های تو تابم به راه بود

آری! منم همان که زگل آفریده ای
آن کس که ظلم کرده بخود، بی پناه بود

        در آسمان سراغ تو را می گرفتم و ...
        جا پای مهربان تو در بین راه بود...

ممنونم از تحمل طولانیت عزیز!
بر بنده ای که حاصل عمرش تباه بود

        حالا برای توبه و اصرار آمدم 
       امشب دوباره کار دلم اشک و آه بود...

خداوند به ما دو دست داده است. یکی برای گرفتن و دیگری برای دادن،
        ما مخزن هایی نیستیم که برای ذخیره چیزها ساخته باشند،
                          کانالهایی هستیم برای انتقال!

من هم توام ای شب تاریک و برهنه! برجاده فروزانی که بر فراز رویاهای من است راه می روم، و هرگاه پایم به زمین می خورد یک درخخت تناور بلوط پدید می آید.

نه، تو مانند  من نیستی ای دیوانه، زیرا تو هنوز به پشت سر نگاه می کنی تا ببینی که جای پایت بر روی ریگ به چه بزرگی است؟

من مانند توام ای شب خا موش و عمیق؛ و در دل تنهایی من الاهه ای ست که در بستر زایمان؛ و در وجود آن که زائیده میشود آسمان به زمین می رسد!

نه تو مانند من نیستی ای دیوانه، زیرا که تو هنوز در برابر درد می لرزی و از صدای سرود مغاک به وحشت می افتی!

....

من مانند توام ای شب شکیبا و پرشور؛ زیرا که در سینه من هزار عاشق در کفن بوسه های پژمرده مدفون اند!

اری دیوانه، آیا تو مانند منی؟ تومانند منی؟ آیا تو می توانی بر طوفان سوار شوی، چنانکه بر اسبی، و آذرخش را به دست بگیری به سان شمشیری؟

آری ما برادران همزادیم، ای شب؛ زیرا که تو فضارا آشکار می کنی و من روح خود را!

اسمش... بود و همه او را آقای صابر... می­خواندند!در بسیج دانش آموزی، هنرمندان دیده بودمش! کودک بود و ادعای...

نمیدانم در پی چه بود اما ناگاه... حین سفر وارد اتوبوس ما شد! همراه ما! یادم است: تریموس چای را وسط اتوبوس بین قسمت آقایان و...و با برخی از خواهران که کشته مرده مباحث اعتقادی، خداشناسی و ... از زبان دلنشین او بودند مباحثه می­کردند.

مسئول خواهران برآشفت! با او بحث کرد اما در جوابش گفت: وظیفه شرعی من بود تا بینش خواهرا رو روشن کنم!مسئول گفت:...! و او گفت:...

از او دلگیرم چراکه بمحض ورودش همه جیز بهم ریخت!

نوشته ام را با حس واقعی ام به او نوشتم چرا که ... !کاش می توانستم دید بهتری نسبت به او داشته باشم!